Bak çarpacağım bir tane

Kaşlarını çatma derdi annem küçükken sürekli. "bak iz kalacak, çatmasana kaşlarını!". Kaldı.. İnce bir çizgi halinde iz kaldı kaşlarımın tam ortasında. Öyle doğmuşum zaten çatık kaşlı, sinirli. Hala sinirliyim. Her şeye, ota boka, ıncığa cıncığa sinirleniyorum. Incık cıncık ne demek inanın bilmiyorum. Birisinden duymuşum ki kullanıyorum şu an.

Bazen sinirlendiğim olayın basitliğini fark edince gülüyorum ama sonrasında deli gibi. Sinirlenince çok seksi olduğumu söyleyenler var. Bu kişiler arkadaşlarım. Bunu eşim de der "sinirlenince çok tatlı oluyorsun" diye. Çok umursamam. Sinirliyim ya hani geri vites atamam o an. Kök söktürmek zorundayım çünkü. Elimin tersi ile hep geçiresim var.

Neden uzun cümleler kuramıyorum acaba? Boş geliyor uzunnn uzun yazmalar bana artık. Oysaki sonsuz yazmak istiyorum İçimdeki irini akıtmak yazarak. Öfkemi kusmak. Bitsin istiyorum birçok şey. Çok şey değil aslında. Zamanı var demek ki. Bakalım, olacak. Elbet olacak. Çünkü; "Zulüm de biter bir zaman!"


"あなたが良い読まない、読んですべてを信じると思います" der bir Japon atasözü. Tuttum.